نوشته شده توسط : محمدح قشقایی

 

طره های باد
 
آب است و آسمان
و رنگ آبی لاجوردی
ابرهای سپید پُف کرده
آنگاه بارانی است که می­بارد
ولباسی که تَر می­شود
وقطرات بارانی
که شانه­ای می­شوند
و موهایم را می­رُوبند
◌◌◌
چکه­های آب
مثل قندیلهای سربی
از طُره­های باد فرو می­ریزند
و هوای تُرد پائیزی؛
قطرات سَرریز باران را
پریشان می­کند
 


:: بازدید از این مطلب : 442
|
امتیاز مطلب : 8
|
تعداد امتیازدهندگان : 2
|
مجموع امتیاز : 2
تاریخ انتشار : دو شنبه 26 دی 1390 | نظرات ()
نوشته شده توسط : محمدح قشقایی

 

ستاره من
پر از ستاره است آسمان
ستاره من آنجاست
سو سو می زند مدام
پر نورتر از همه
نورانی تر از همیشه
بال می گشایم
دست دراز می کنم
می چینمش از سقف آسمان
و آسمان نیز؛
از روشنی دوباره
           به خواهش می افتد
مشت باز می کنم
زمین نورباران می شود
و من در گستره نورش؛
              در حجم نگاهش
                                  گم می شوم


:: بازدید از این مطلب : 354
|
امتیاز مطلب : 15
|
تعداد امتیازدهندگان : 4
|
مجموع امتیاز : 4
تاریخ انتشار : دو شنبه 5 دی 1390 | نظرات ()
نوشته شده توسط : محمدح قشقایی

خوش آمدی

 

به بازتاب هراس آور

                         این واژه ها؛

به تندیس بلورین و شکننده

                        این جمله ها؛

به شراره هایی که از ستیغ

                            این داستان موهوم

                                             زبانه می کشد

به خیالم؛ به بزمگاه

                       یک بیقرار تنها

                                        خوش آمدی

 

 

 



:: بازدید از این مطلب : 450
|
امتیاز مطلب : 3
|
تعداد امتیازدهندگان : 1
|
مجموع امتیاز : 1
تاریخ انتشار : دو شنبه 5 دی 1390 | نظرات ()

صفحه قبل 1 2 صفحه بعد